عزت رسول و مومنين

آنچه مهم ّ است اين كه عزّت حقيقي از آن ِ خداوند است، امّا رسول و مؤمنان هم در سايه عزّت الهي عزيزند. لذا در قرآن كريم اين عزّت براي رسول و مؤمنان هم قرار داده شده است چرا كه اوليا و دوستان خدا نيز پرتوي از عزّت او را دارند و به او متكي هستند.به همين دليل در روايات اسلامي روي اين مسئله تأكيد شده است كه مؤمن نبايد اسباب ذلّت خود را فراهم سازد، خداوند اراده كرده كه او عزيز باشد و او هم براي حفظ اين عزّت بايد بكوشد: (يقولون لئن رجعنا لي المدينة لَيُخرجن ّ الاعزّ منها الاَذَل ّ و للّه العزّة و لرسوله و للمؤمنين و لكن ّ المنافقين َ لايعلمون) در اين آيه شريفه خداوند جواب منافقان كوردلي كه خودشان را عزيز مي دانستند و پيامبر را ذليل، مي دهد و مي فرمايد: عزّت از آن خداوند، رسول و مؤمنان است.در ذيل اين آيه شريفه در تفسير نورالثقلين حديثي از امام صادق (ع) به اين صورت نقل شده است: «إن ّ الله تبارك و تعالي فَوّض َ الي المؤمن اموره كلّها و لم يُفوّض اليه ان يُذّل َ نفسه، الم تَرَ قول الله سبحانه و تعالي هيهنا (وللّه العزّة و لرسوله و للمؤمنين) و المؤمن ينبغي ان يكون عزيزاً و لايكون ذليلاً» امام صادق (ع) مي فرمايد: «خداوند اجازه ذلّت به مومنين نداده است